بررسی پارامترهای لرزه‌ای سیستم‌های فولادی برون مرکز با تیر پیوند متوسط

فلات ایران از نظر وقوع زلزله یکی از فعال‌ترین مناطق دنیا بوده و هر از چند گاهی زمین‌لرزه‌های مخرب و مصیبت‌بار با آسیب‌های جانبی و مالی وسیع در کشورمان به وقوع می‌پیوندد که پیشگیری از وقوع یا کاهش تلفات جانی و مالی ناشی از این زلزله‌ها در کشورمان ایران از اهمیت خاصی برخوردار است. خرابی‌های وارده به سازه در زلزله‌های گذشته که مطابق با آیین‌نامه‌ها طراحی گردیدند نقاط ضعف شیوه‌های موجود در طراحی لرزه‌ای سازه‌ها را به‌خوبی مشخص ساخته است. لذا در حال حاضر بیشتر آیین‌نامه‌های طراحی لرزه‌ای به‌سرعت به‌ سمت طراحی بر اساس عملکرد حرکت می‌کنند که ساختمان با توجه به عملکردی که در زلزله از خود نشان می‌دهد طراحی گردد. با این اوصاف در سال‌های اخیر بحث رفتار غیر‌خطی و روش عملکردی در ارزیابی لرزه‌ای سازه‌ها مطرح گردیده است. اگرچه دقیق‌ترین شیوه در ارزیابی رفتار لرزه‌ای سازه‌ها استفاده از تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی است، اما دستورالعمل‌های معتبر (دستور‌العمل‌هایی همچون ATC و یا FEMA، آیین‌نامه‌های بهسازی لرزه‌ای ساختمان)، استفاده از روش تحلیل استاتیکی غیرخطی فزاینده بار افزون را به دلیل سادگی در به‌کارگیری و تفسیر نتایج توصیه کرده‌اند. در پژوهش پیش رو ضوابط دستور‌العمل‌های مذکور در خصوص ارزیابی لرزه‌ای سیستم‌های برون‌محور (EBF) با الگوهای مختلف بار جانبی در روش بار افزون سنتی و بار افزون پیشرفته در مقایسه با تحلیل دینامیکی غیرخطی مورد ارزیابی قرارگرفته است؛ و نتایج به‌صورت پیشنهاد‌هایی ارائه ‌شده‌اند؛ اما در کل نتایج حاکی از آن است که اختلاف میان پاسخ‌های حاصل از روش‌های مختلف بار افزون، در سازه‌های کوتاه‌مرتبه ناچیز است.